အစာ

ကိုယ္ထည္တစ္ခုက ခ်ီနဲ ့နဲ ့ျဖင့္ သြားေန၏
မွဴန္သိုးသိုးမ်က္ႏွာက ေအာက္ငိုက္က်သည္။
ေျခလွမ္းတစ္စံုက ထံုထုိင္းလြန္းေန၏။
အရသာသိေနေသာ လွ်ာကငတ္မေျပျဖစ္ေနသည္။
တက္မက္မွဳက ငယ္ထိပ္ေပၚေရာက္ေန၏
အျမင္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေ၀၀ါးရင္း
ျပာႏွမ္းႏွမ္းအသိေတြသာ ပံုရိပ္လာထင္ေနသည္။
ရိုးေျဖာင့္ျခင္းကိုလည္း မသယ္ေဆာင္နိင္ေတာ့...
ေလာကနိတိကိုလည္း က်က္မွတ္နိဳင္စြမ္းမရွိေတာ့...
တေျမ  ့ေျမ  ့မြတ္သိပ္မွဳေၾကာင့္
တစိမ့္စိမ့္ လူးလိမ့္ကိုက္ခဲေန၏။
အသက္ရွဳသံေတာင္ တုိးတိတ္လာေသာအခါ
တုန္ရီေနေသာ လက္အစံုကို ျဖန္ ့ကားရင္း
ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏွဳတ္ခမ္းပါးက
တုိးညင္းသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာ၏ ......။
                                                            *၀သုန္ခါး